RSS Feed

मी कोण ? बहिणाईंच्या कविता

Posted by Monika shinde

 अरे मी कोन , मी कोन ?

आला मानसाले ताठा 
सरव्या दुनियात आहे 
माझ्याहून कोण मोठा ?

अरे मी कोन , मी कोन ?
बोले भुकेलं मीपन 
 तवा तोंडातला घास 
म्हणे तू कोन तू कोन ?

अरे मी कोन , मी कोन ?
जवा लागली तहान 
तवा पाण्याचा घुटका 
म्हणे तू कोन तू कोन ?

अरे मी कोन , मी कोन ?
लागे ठसका जोरानं 
तवा घशातला सास 
म्हणे तू कोन तू कोन ?

  अरे मी कोन , मी कोन ?
माज्या  मुखी हरिनाम 
तुझ्या जीभेले इचार 
मधी बोले आत्माराम 

सर्व्या दुनियेचा राजा 
 म्हणे तू कोन तू कोन ?
अशा त्याच्या मीपनाले 
मसणात सिव्हासन 

  अरे मी कोन , मी कोन ?
मीपणाची मरीमाय 
देखा इची कशी तऱ्हा
सोता सोतालेच खाय

देव अजब गारोडी बहिणाईंच्या कविता

Posted by Monika shinde

 धरीत्रीच्या कुशीमधी 

बी बियानं निजली 
वऱ्हे पसरली माटी 
जशी शाल पांघरली 

बी टरारे भुईत
सर्वे कोंब आले वऱ्हे 
गय्ह्रले शेत जसं 
अंगावरती शहारे 

उन वार्याशी खेयता 
एका एका कोम्बातून 
पर्गटले दोन पानं 
जसे हात जोडीसन 

टाया वाजवती पानं 
दंग देवाच्या भजनी 
जसे करती कारोन्या 
होऊ दे रे आबादानी 

दिसामासा व्हये वाढ 
रोप झाली आता मोठी 
आला पिकाले बहर 
झाली शेतामधी दाटी 

कसे वारयानं डोलती 
दाने आले गाडी गाडी 
दैव गेलं रे उघडी 
देव अजब गारोडी 

माझी माय सरसोती बहिणाईंच्या कविता

Posted by Monika shinde

 माझी माय सरसोती 

माले शिकवते बोली 
लेक बहिनच्या, मनी 
किती गुपितं पेरली 

माझ्यासाठी पांडुरंगा 
तुझं गीता-भागवत 
पावसात समावतं 
मातीमधी उगवतं 

अरे देवाचं दर्सन 
झालं झालं आपसूक 
हिरीदात सुरुय्बापा 
दाये अरुपाचं रूप 

तुझ्या पायाची चाहूल 
लागे पानापानामधी 
देवा तुझं येनंजानं 
वारा सांगे कानामधी 

फुलामाधी सामावला 
धरत्रीचा परिमय 
माझ्या नाकाले इचारा 
नथनिले त्याचं काय 

किती रंगवशी रंग 
रंग भरले डोयात 
माझ्यासाठी शिरीरंग 
रंग खेये आभायात 

धरती मधल्या रसानं 
जिभ माझी सवादते 
तवा  तोंडातली चव 
पिंडामधी ठाव घेते 

कडू बोलता बोलता बहिणाईंच्या कविता

Posted by Monika shinde

 कडू बोलता बोलता 

पुढे कशी नरमली 
कडू निम्बोया शेवटी 
पिकीसनी गोड झाली 

-------------------------------------

फाट आता आता टराटरा 
नही दया तुफानाले 
हाले बभयीचं पान 
बोले केयीच्या पानाले 
---------------------------------------

 हिरवे हिरवे पानं 
लाल फयं  जशी चोच 
आलं वडाच्या झाडाले 
जसं पीक पोपटाचं 
---------------------------------------
पयसाचे लाल फुलं 
हिरवे पानं गेले झडी 
इसरले लाल चोची 
मिट्ठू  गेले कुठे उडी ?
---------------------------------------
 घाम गायता गायता 
शेतकरी तरसला 
तव्हा कुठे आभायात 
मेघराया बरसला 
---------------------------------------
धरितीवरिली   हिरवय 
गेली उडत उडत 
अरे उडता उडता 
झाली नियी आभायात 
---------------------------------------
उठा उठा बहिणाबाई 
बोंडं कपाशीचे येचा 
बोटं हालवा हालवा 
जशा पाखराच्या चोचा 
--------------------------------------- 
जेवा  इमान सचोटी 
पापामधी रे बुडले 
 तव्हा  याच माणसानं 
किल्ल्या कुलूप घडले 

किल्ल्या राहिल्या ठिकाणी 
जव्हा तिजो-या फोडल्या 
तव्हा  याच माणसानं 
बेड्या लोखंडी घडल्या
---------------------------------------
  माझं दुखं, माझं दुखं, 
जशी अंधारली रात 
माझं सुख, माझं सुख 
 हातातली काडवात 

  माझं दुखं, माझं दुखं, 
तयघरात कोंडले 
माझं सुख, माझं सुख
हंड्या झुंबर टांगले 
---------------------------------------
 अरे देवा तुझं घेणं 
काही नही काही नही 
तुझ्या पुढचा निवद 
माणूसच जातो खाई 
--------------------------------------- 
 गानं आलं कानामधी 
बुगडिले काय त्याचं?
वास गेला नाकामधी 
नथनीले  काय त्याचं ?
---------------------------------------
सोता झाला रे आरसा 
असा मनाचा जो साफ 
तठे कशाचं रे पाप 
त्याले सात गुन्हे माफ 
---------------------------------------
देखा महारवाड्यात 
कशी माणसाची दैना 
पोटामधी उठे आग  
चुल्हा पेटता पेटेना 
---------------------------------------
आता चला जरा पुढे 
भट्टी दारूची लागली 
तठी भंगड दुनिया 
जिती अशीसन मेली 
---------------------------------------

चाले छाप्याचं यंतर 
जीव आठे भी रमतो 
टाकीसनी रे मंतर 
जसा भगत घुमतो 

माणसापरी माणूस 
राहतो रे येडजाना 
अरे होतो छापिसानी  
कोरा कागद शहाणा 

---------------------------------------
सोन्यारुप्याने मढला 
मारवाड्याचा बालाजी 
शेतकऱ्याचा इठोबा 
पानाफुलामध्ये राजी 

अरे बालाजी इठोबा 
दोन्ही एकज रे देव 
श्रीमंतीने गरिबीनं 
केला केला दुजाभाव 

संग्रह बहिणाईंच्या कविता

Posted by Monika shinde

  कडू बोलता बोलता 

पुढे कशी नरमली 
कडू निम्बोया शेवटी 
पिकीसनी गोड झाली 

-------------------------------------

फाट आता आता टराटरा 
नही दया तुफानाले 
हाले बभयीचं पान 
बोले केयीच्या पानाले 
---------------------------------------

 हिरवे हिरवे पानं 
लाल फयं  जशी चोच 
आलं वडाच्या झाडाले 
जसं पीक पोपटाचं 
---------------------------------------
पयसाचे लाल फुलं 
हिरवे पानं गेले झडी 
इसरले लाल चोची 
मिट्ठू  गेले कुठे उडी ?
---------------------------------------
 घाम गायता गायता 
शेतकरी तरसला 
तव्हा कुठे आभायात 
मेघराया बरसला 
---------------------------------------
धरितीवरिली   हिरवय 
गेली उडत उडत 
अरे उडता उडता 
झाली नियी आभायात 
---------------------------------------
उठा उठा बहिणाबाई 
बोंडं कपाशीचे येचा 
बोटं हालवा हालवा 
जशा पाखराच्या चोचा 
--------------------------------------- 
जेवा  इमान सचोटी 
पापामधी रे बुडले 
 तव्हा  याच माणसानं 
किल्ल्या कुलूप घडले 

किल्ल्या राहिल्या ठिकाणी 
जव्हा तिजो-या फोडल्या 
तव्हा  याच माणसानं 
बेड्या लोखंडी घडल्या
---------------------------------------
  माझं दुखं, माझं दुखं, 
जशी अंधारली रात 
माझं सुख, माझं सुख 
 हातातली काडवात 

  माझं दुखं, माझं दुखं, 
तयघरात कोंडले 
माझं सुख, माझं सुख
हंड्या झुंबर टांगले 
---------------------------------------
 अरे देवा तुझं घेणं 
काही नही काही नही 
तुझ्या पुढचा निवद 
माणूसच जातो खाई 
--------------------------------------- 
 गानं आलं कानामधी 
बुगडिले काय त्याचं?
वास गेला नाकामधी 
नथनीले  काय त्याचं ?
---------------------------------------
सोता झाला रे आरसा 
असा मनाचा जो साफ 
तठे कशाचं रे पाप 
त्याले सात गुन्हे माफ 
---------------------------------------
देखा महारवाड्यात 
कशी माणसाची दैना 
पोटामधी उठे आग  
चुल्हा पेटता पेटेना 
---------------------------------------
आता चला जरा पुढे 
भट्टी दारूची लागली 
तठी भंगड दुनिया 
जिती अशीसन मेली 
---------------------------------------

चाले छाप्याचं यंतर 
जीव आठे भी रमतो 
टाकीसनी रे मंतर 
जसा भगत घुमतो 

माणसापरी माणूस 
राहतो रे येडजाना 
अरे होतो छापिसानी  
कोरा कागद शहाणा 

---------------------------------------
सोन्यारुप्याने मढला 
मारवाड्याचा बालाजी 
शेतकऱ्याचा इठोबा 
पानाफुलामध्ये राजी 

अरे बालाजी इठोबा 
दोन्ही एकज रे देव 
श्रीमंतीने गरिबीनं 
केला केला दुजाभाव 

माहेराची वाट बहिणाईंच्या कविता

Posted by Monika shinde

 आज माहेराले जानं

झाली झाली वो पहाट
आली आली डोयापुढे
माझ्या माहेराची वाट

रातदीन गजबज
असं खटल्याचं घर
सदा आबादी  आबाद
माझं 'आसोद' माहेर

माझ्या  माहेराच्या वाटे
तांडे पानाचे लागले
पानं कतरतो बारी
लागे बारीन येचाले

माझ्या माहेराच्या वाटे
रेलवाईचे फाटुक
आगगाडीचं येनंजानं
तिले कशाची आटक?

माझ्या  माहेराच्या  वाटे
"लौकी" लागली लागली
वाटच्या रे वाटसरा
तुझी तहान भागली

माझ्या  माहेराच्या  वाटे
पिव्वी  चिकनास खारी
पानी पावसाया आंधी
जाते धाब्याधाब्यावरी 

माझ्या  माहेराच्या  वाटे
देखा बाभयींच बन
चुल्हा  लहाडीच्यासाठी
घराघरात बैतन

माझ्या  माहेराच्या  वाटे
डाबा पाण्याच्या  लागल्या
म्हशी बसल्या  पान्यात
जशा वरमाई न्हाल्या

माझ्या  माहेराच्या  वाटे
देख मये चारोमेरी

गाडया ऊसाच्या चालल्या
बुधवारच्या  बाजारी 

माझ्या  माहेराच्या  वाटे
घंटया घुंगराचा नाद
येती जाती बैलगाडया
धुरकरी  घाले साद

मांघे पोत्यातून गये
गव्हा  - जवारीची धार
पाखराचा जमे बेत
दाने खाई झाले गार

माझ्या माहेराच्या वाटे
गायी म्हशीचं खिल्लार
गावामधी बरकत
दह्या दुधाची रे ढेर!

माझ्या माहेराच्या वाटे
कोनही भिकारी टकारी
आला भीक मांगीसनी
झोयी गेली समदी भरी 



माझ्या माहेराच्या वाटे
कोनही भीलीन बायजा
खाले उतारली पाटी
म्हने कटेलं लेयजा


माझ्या माहेराच्या वाटे 
जरी आले पायी फोड
पाय चालले चालले
अशी माहेराची ओढ



माझ्या माहेराच्या वाटे 
 जरी  लागल्या  रे ठेचा
वाटवरच्या  या दगडा
तुले फुटली रे वाचा!


“नीट जाय मायबाई
नको करु धडपड
तुझ्याच मी माहेराच्या
वाटवरला दगड!”



माझ्या माहेराच्या वाटे 
 माले लागली गुचकी
आली उडत उडत
एक दीसली, सायंकी 



माझ्या माहेराच्या वाटे 
 मारे सायंकी  भरारी
माझ्या  जायाच्याच आधी
सांगे निरोप माहेरी 


“ऊठ ऊठ भीमामाय
काय घरात बसली
कर गुरमय रोटया
लेक बहिनाई आली!”

जीव देवानं धाडला Bahinabai Choudhary, बहिणाबाई चौधरी

Posted by Monika shinde

 जीव देवानं धाडला जल्म म्हणे ‘आला आला’

जव्हा आलं बोलावणं मौत म्हणे ‘गेला गेला’

दीस गेला कामामधी रात नीजमधी गेली
मरणाची नीज जाता जलमाची जाग आली

नही सरलं सरलं जीव तुझ येन जान
जसा घडला मुक्काम त्याले म्हनती रे जीन

आला सास, गेला सास जीव तुझं रे तंतर
अरे जगणं-मरणं एका सासाचं अंतर!

येरे येरे माझ्या जीवा काम पडलं अमाप
काम करता करता देख देवाजीच रूप

ऐक ऐक माझ्या जीवा पीडयेलाच कण्हणं?
देरे गांजल्याले हात त्याच ऐक रे म्हनन

अरे निमानतोंडयाच्या वढ पाठीवर्हे धांडा
नाच नाच माझ्या जीवा संसाराचा झालझेंडा

हास हास माझ्या जीवा असा संसारात हास
इडा पीडा संकटाच्या तोंडावर्हे काय फास

जग जग माझ्या जीवा असा जगणं तोलाचं
उच्च गगनासारख धरीत्रीच्या रे मोलाचं